Speaker
Description
Szkoły letnie (ang. summer schools, academic summer camp) stają się co raz bardziej powszechnym elementem kształcenia akademickiego. Dowodem jest istotny wzrost liczby szkół letnich organizowanych przez europejskie i amerykańskie uniwersytety. Szkoły letnie i ich kalendarzowe odmiany mogą i powinny stać się skutecznym katalizatorem procesu umiędzynarodowienia szkolnictwa wyższego w Polsce.
Wieloletnie doświadczenia amerykańskie oraz doświadczenia niektórych uniwersytetów europejskich pokazują, że szkoły letnie mogą stanowić ważny element strategii oraz praktyki umiędzynarodowienia studiów oraz mogą ułatwić wdrażanie międzynarodowych standardów kształcenia. Organizacja szkół letnich wymusza silniejsze powiązanie programów kształcenia z otoczeniem społeczno-gospodarczym, szczególnie z innowacyjnym biznesem oraz stwarza możliwość wprowadzenia do kształcenia akademickiego specjalistów spoza uczelni. Metodologia tworzenia programów szkół letnich, nazywana często pedagogiką międzynarodowych kursów krótkoterminowych (ang. the pedagogy of international short-term courses) powinna uwzględnić dwie kluczowe kwestie: po pierwsze - najważniejsze założenia innowacyjnej pedagogiki uniwersyteckiej oraz kwestie dotyczące specyfiki kursów międzynarodowych.
Doświadczenia tych uniwersytetów, które podjęły się trudu organizacji szkół letnich pokazują, jak ważną rolę w zakresie umiędzynarodowienia procesu kształcenia one pełnią. Atrakcyjne kwalifikacje podnoszące rynkową wartość absolwentów, które można nabyć w ramach „intensywnych krótkich programów” stanowią znacznie silniejszy magnes dla studentów z zagranicy niż roczny lub semestralny pobyt w słabo rozpoznawalnych międzynarodowo polskich uczelniach.
